Nihil enim rerum ipsa natura
voluit magnum effici cito praeposuitque pulcherrimo cuique
operi difficultatem.
Book 10.3.4
Dactylic Hexameter:
Evangeline. A Tale of Acadie.
by
Henry Wadsworth Longfellow.
THIS is the forest primeval. The
murmuring pines and the hemlocks,
Bearded with moss, and in garments green, indistinct
in the twilight,
Stand like Druids of eld, with voices sad and
prophetic,
Stand like harpers hoar, with beards that rest on
their bosoms.
Loud from its rocky caverns, the deep-voiced
neighboring ocean
Speaks, and in accents disconsolate answers the wail
of the forest.
This is the forest primeval; but where
are the hearts that beneath it
Leaped like the roe, when he hears in the woodland
the voice of the huntsman?
Where is the thatch-roofed village, the home of
Acadian farmers,—
Men whose lives glided on like rivers that water the
woodlands,
Darkened by shadows of earth, but reflecting an image
of heaven?
Waste are those pleasant farms, and the farmers
forever departed!
Scattered like dust and leaves, when the mighty
blasts of October
Seize them, and whirl them aloft, and sprinkle them
far o'er the ocean.
Naught but tradition remains of the beautiful village
of Grand-Pré.
Ye who believe in affection that hopes,
and endures, and is patient,
Ye who believe in the beauty and strength of woman's
devotion,
List to the mournful tradition still sung by the
pines of the forest;
List to a Tale of Love in Acadie, home of the happy.
Virgil Eclogue 8. 1-42
Pastorum musam Damonis et Alphesiboei,
immemor herbarum quos est mirata iuuenca
certantis, quorum stupefactae carmine lynces,
et mutata suos requierunt flumina cursus,
Damonis musam dicemus et
Alphesiboei.
5
Tu mihi seu magni superas iam saxa
Timaui,
siue oram Illyrici legis aequoris, en erit umquam
ille dies, mihi cum liceat tua dicere facta?
En erit, ut liceat totum mihi ferre per orbem
sola Sophocleo tua carmina digna
coturno?
10
A te principium; tibi desinet: accipe iussis
carmina coepta tuis, atque hanc sine tempora circum
inter uictricis hederam tibi serpere laurus.
Frigida uix caelo noctis decesserat
umbra,
cum ros in tenera pecori gratissimus
herba,
15
incumbens tereti Damon sic coepit oliuae:
"Nascere, praeque diem ueniens age,
Lucifer, almum,
coniugis indigno Nysae deceptus amore
dum queror, et diuos, quamquam nil testibus illis
profeci, extrema moriens tamen adloquor
hora.
20
Incipe Maenalios mecum, mea tibia,
uersus.
Maenalus argutumque nemus pinosque loquentis
semper habet; semper pastorum ille audit amores
Panaque, qui primus calamos non passus inertis.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia,
uersus.
25
Mopso Nysa datur: quid non speremus amantes?
Iungentur iam grypes equis, aeuoque sequenti
cum canibus timidi ueniet ad pocula dammae.
O digno coniuncta uiro, dum despicis omnis,
dumque tibi est odio mea fistula dumque capellae
hirsutumque supercilium promissaque barba,
nec curare deum credis mortalia
quemquam!
35
Incipe Maenalios mecum, mea tibia,
uersus.
Saepibus in nostris paruam te roscida mala
(dux ego uester eram) uidi cum matre legentem;
alter ab undecimo tum me iam acceperat annus;
iam fragilis poteram a terra contingere
ramos:
40
ut uidi, ut perii, ut me malus abstulit error!
Incipe Maenalios mecum, mea tibia,
uersus.
Nunc scio quid sit Amor: duris in cautibus illum
aut Tmaros aut Rhodope aut extremi Garamantes
nec generis nostri puerum nec sanguinis
edunt.
45
Incipe Maenalios mecum, mea tibia,
uersus.
Saeuos Amor docuit natorum sanguine matrem
commaculare manus; crudelis tu quoque, mater:
crudelis mater magis, an puer improbus ille?
Improbus ille puer; crudelis tu quoque,
mater.
50
Incipe Maenalios mecum, mea tibia,
uersus.
Nunc et ouis ultro fugiat lupus; aurea durae
mala ferant quercus, narcisso floreat alnus,
pinguia corticibus sudent electra myricae,
certent et cycnis ululae, sit Tityrus
Orpheus,
55
Orpheus in siluis, inter delphinas Arion.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia,
uersus.
Omnia uel medium fiat mare. Viuite, siluae:
praeceps aerii specula de montis in undas
deferar; extremum hoc munus morientis
habeto.
60
Desine Maenalios, iam desine,
tibia, uersus."
Haec Damon. Vos, quae responderit
Alphesiboeus,
ducite, Pierides: non omnia possumus omnes.
"Effer aquam, et molli cinge haec
altaria uitta,
uerbenasque adole pinguis et mascula
tura,
65
coniugis ut magicis sanos auertere sacris
experiar sensus: nihil hic nisi carmina desunt.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite Daphnim.
Carmina uel caelo possunt deducere lunam;
caminibus Circe socios mutauit
Vlixi;
70
frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite Daphnim.
Terna tibi haec primum triplici diuersa colore
licia circumdo, terque haec altaria circum
effigiem duco: numero deus impare
gaudet.
75
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite Daphnim.
Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores;
necte, Amarylli, modo et "Veneris" dic "uincula necto".
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite Daphnim.
Limus ut hic durescit, et haec ut cera
liquescit
80
uno eodemque igni, sic nostro Daphnis amore.
Sparge molam et fragilis incende bitumine laurus.
Daphnis me malus urit; ego hanc in Daphnide laurum.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite Daphnim.
Talis amor Daphnim, qualis cum fessa
iuuencum
85
per nemora atque altos quaerendo bucula lucos,
propter aquae riuom, uiridi procumbit in ulua
perdita, nec serae meminit decedere nocti,
talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite
Daphnim.
90
Has olim exuuias mihi perfidus ille reliquit,
pignora cara sui; quae nunc ego limine in ipso,
terra, tibi mando: debent haec pignora Daphnim.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite Daphnim.
Has herbas atque haec Ponto mihi lecta
uenena
95
ipse dedit Moeris (nascuntur pluruma Ponto);
his ego saepe lupum fieri et se condere siluis
Moerim, saepe animas imis excire sepulcris,
atque satas alio uidi traducere messis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite
Daphnim.
100
Fer cineres, Amarylli, foras, riuoque fluenti
transque caput iace, nec respexeris. His ego Daphnim
adgrediar; nihil ille deos, nil carmina curat.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,
ducite Daphnim.
Aspice: corripuit tremulis altaria
flammis
105
sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. Bonum sit!
Nescio quid certe est, et Hylax in limine latrat.
Credimus? an qui amant ipsi sibi somnia fingunt?
Parcite, ab urbe uenit, iam
parcite, carmina, Daphnis."
Latin Thought of the Day:
Martial
Nubere vis, Prisco: non miror, Paula. Sapisti.
Ducere te non vult Priscus; et ille sapit.
Epigram IX.
Latin Thought of the Day:
Rebus in angustis facile est contemnere vitam;
Fortiter ille facit, qui miser esse potest. Epigram XI, 56
Latin Thought of the Day:
Publilius Syrus: Etiam oblivisci quid sis, interdum expedit.
Virgil Georgics II, 136-157: Italy
Sed neque Medorum siluae,
ditissima terra,
nec pulcher Ganges atque auro turbidus Hermus
laudibus Italiae certent, non Bactra neque Indi
totaque turiferis Panchaia pinguis harenis.
haec loca non tauri spirantes naribus
ignem
140
inuertere satis immanis dentibus hydri,
nec galeis densisque uirum seges horruit hastis;
sed grauidae fruges et Bacchi Massicus umor
impleuere; tenent oleae armentaque laeta.
hinc bellator equus campo sese arduus
infert,
145
hinc albi, Clitumne, greges et maxima taurus
uictima, saepe tuo perfusi flumine sacro,
Romanos ad templa deum duxere triumphos.
hic uer adsiduum atque alienis mensibus aestas:
bis grauidae pecudes, bis pomis utilis
arbos.
150
at rabidae tigres absunt et saeua leonum
semina, nec miseros fallunt aconita legentis,
nec rapit immensos orbis per humum neque tanto
squameus in spiram tractu se colligit anguis.
adde tot egregias urbes operumque
laborem,
155
tot congesta manu praeruptis oppida saxis
fluminaque antiquos subter labentia muros.
II. Virgil Georgics IV 464-503: Orpheus and
Eurydice
Ipse cava solans aegrum testudine amorem
te, dulcis coniunx, te solo in litore
secum,
465
te veniente die, te decedente canebat.
Taenarias etiam fauces, alta ostia Ditis,
et caligantem nigra formidine lucum
ingressus manesque adiit regemque tremendum
nesciaque humanis precibus mansuescere
corda.
470
At cantu commotae Erebi de sedibus imis
umbrae ibant tenues simulacraque luce carentum,
quam multa in foliis avium se milia condunt
vesper ubi aut hibernus agit de montibus imber,
matres atque viri defunctaque corpora
vita
475
magnanimum heroum, pueri innuptaeque puellae,
impositique rogis iuvenes ante ora parentum,
quos circum limus niger et deformis harundo
Cocyti tardaque palus inamabilis unda
alligat et noviens Styx interfusa
coercet.
480
Quin ipsae stupuere domus atque intima Leti
tartara caeruleosque implexae crinibus angues
Eumenides, tenuitque inhians tria Cerberus ora
atque Ixionii vento rota constitit orbis.
Iamque pedem referens casus evaserat
omnes;
485
redditaque Eurydice superas veniebat ad auras,
pone sequens, namque hanc dederat Proserpina legem,
cum subita incautum dementia cepit amantem,
ignoscenda quidem, scirent si ignoscere manes.
Restitit Eurydicenque suam iam luce sub
ipsa
490
immemor heu! victusque animi respexit. Ibi omnis
effusus labor atque immitis rupta tyranni
foedera, terque fragor stagnis auditus Avernis.
Illa, Quis et me, inquit, miseram et te perdidit, Orpheu,
quis tantus furor? En iterum crudelia
retro
495
Fata vocant, conditque natantia lumina somnus.
Iamque vale: feror ingenti circumdata nocte
invalidasque tibi tendens, heu non tua, palmas!
dixit et ex oculis subito, ceu fumus in auras
commixtus tenues, fugit diversa, neque
illum,
500
prensantem nequiquam umbras et multa volentem
dicere, praeterea vidit, nec portitor Orci
amplius obiectam passus transire paludem.
Martial: 30
Chirurgus fuerat, nunc est uispillo Diaulus:
coepit quo poterat clinicus esse
modo.
Jan 27 M
Add/Drop, Pass/NoPass, Audit Deadline
Publilius Syrus:
Feras, non culpes quod mutari non potest.
Martial:32
Non amo te, Sabidi, nec possum dicere quare:
Hoc tantum possum dicere, non amo te.
Ovid X. 1-85 (Orpheus and Eurydice)
Inde per inmensum croceo velatus
amictu
aethera digreditur Ciconumque Hymenaeus ad oras
tendit et Orphea nequiquam voce vocatur.
adfuit ille quidem, sed nec sollemnia verba
nec laetos vultus nec felix attulit
omen.
5
fax quoque, quam tenuit, lacrimoso stridula fumo
usque fuit nullosque invenit motibus ignes.
exitus auspicio gravior: nam nupta per herbas
dum nova naiadum turba comitata vagatur,
occidit in talum serpentis dente
recepto.
10
quam satis ad superas postquam Rhodopeius auras
deflevit vates, ne non temptaret et umbras,
ad Styga Taenaria est ausus descendere porta
perque leves populos simulacraque functa sepulcro
Persephonen adiit inamoenaque regna
tenentem
15
umbrarum dominum pulsisque ad carmina nervis
sic ait: 'o positi sub terra numina mundi,
in quem reccidimus, quicquid mortale creamur,
si licet et falsi positis ambagibus oris
vera loqui sinitis, non huc, ut opaca
viderem
20
Tartara, descendi, nec uti villosa colubris
terna Medusaei vincirem guttura monstri:
causa viae est coniunx, in quam calcata venenum
vipera diffudit crescentesque abstulit annos.
posse pati volui nec me temptasse
negabo:
25
vicit Amor. supera deus hic bene notus in ora est;
an sit et hic, dubito: sed et hic tamen auguror esse,
famaque si veteris non est mentita rapinae,
vos quoque iunxit Amor. per ego haec loca plena timoris,
per Chaos hoc ingens vastique silentia
regni,
30
Eurydices, oro, properata retexite fata.
omnia debemur vobis, paulumque morati
serius aut citius sedem properamus ad unam.
tendimus huc omnes, haec est domus ultima, vosque
humani generis longissima regna
tenetis.
35
haec quoque, cum iustos matura peregerit annos,
iuris erit vestri: pro munere poscimus usum;
quodsi fata negant veniam pro coniuge, certum est
nolle redire mihi: leto gaudete duorum.'
Talia dicentem nervosque ad verba
moventem
40
exsangues flebant animae; nec Tantalus undam
captavit refugam, stupuitque Ixionis orbis,
nec carpsere iecur volucres, urnisque vacarunt
Belides, inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo.
tunc primum lacrimis victarum carmine fama
est
45
Eumenidum maduisse genas, nec regia coniunx
sustinet oranti nec, qui regit ima, negare,
Eurydicenque vocant: umbras erat illa recentes
inter et incessit passu de vulnere tardo.
hanc simul et legem Rhodopeius accipit
heros,
50
ne flectat retro sua lumina, donec Avernas
exierit valles; aut inrita dona futura.
carpitur adclivis per muta silentia trames,
arduus, obscurus, caligine densus opaca,
nec procul afuerunt telluris margine
summae:
55
hic, ne deficeret, metuens avidusque videndi
flexit amans oculos, et protinus illa relapsa est,
bracchiaque intendens prendique et prendere certans
nil nisi cedentes infelix arripit auras.
iamque iterum moriens non est de coniuge
quicquam
60
questa suo (quid enim nisi se quereretur amatam?)
supremumque 'vale,' quod iam vix auribus ille
acciperet, dixit revolutaque rursus eodem est.
Non aliter stupuit gemina nece
coniugis Orpheus,
quam tria qui timidus, medio portante
catenas,
65
colla canis vidit, quem non pavor ante reliquit,
quam natura prior saxo per corpus oborto,
quique in se crimen traxit voluitque videri
Olenos esse nocens, tuque, o confisa figurae,
infelix Lethaea, tuae, iunctissima
quondam
70
pectora, nunc lapides, quos umida sustinet Ide.
orantem frustraque iterum transire volentem
portitor arcuerat: septem tamen ille diebus
squalidus in ripa Cereris sine munere sedit;
cura dolorque animi lacrimaeque alimenta
fuere.
75
esse deos Erebi crudeles questus, in altam
se recipit Rhodopen pulsumque aquilonibus Haemum.
Tertius aequoreis inclusum Piscibus
annum
finierat Titan, omnemque refugerat Orpheus
femineam Venerem, seu quod male cesserat
illi,
80
sive fidem dederat; multas tamen ardor habebat
iungere se vati, multae doluere repulsae.
ille etiam Thracum populis fuit auctor amorem
in teneros transferre mares citraque iuventam
aetatis breve ver et primos carpere
flores.
85
Publilius Syrus:
Levis est Fortuna: cito reposcit, quod dedit.
Martial:285
Sancta Salonini terris requiescit Hiberis
Qua melior Stygias non videt umbra domos.
Sed lugere nefas: nam qui te, Prisce, reliquit,
Vivit qua voluit vivere parte magis.
Saloninus was a friend of Martial
Hiberus="Spanish"
Publilius Syrus: Fidem qui perdit, nil pote ultra perdere.
Martial:63
Vt recitem tibi nostra rogas epigrammata. Nolo:
non audire, Celer, sed recitare
cupis.
Publilius Syrus: Mori est felicis, antequam mortem invocet.
Publilius Syrus: Deliberandum est saepe, statuendum est
semel.
Martial:33
Amissum non flet cum sola est Gellia patrem,
si quis adest iussae prosiliunt
lacrimae.
Non luget quisquis laudari, Gellia, quaerit,
ille dolet uere qui sine teste dolet.
Publilius Syrus: Malo etiam parcas, si una est periturus
bonus.
Martial: 20
Dic mihi, quis furor est? Turba spectante uocata
solus boletos, Caeciliane, uoras.
Quid dignum tanto tibi uentre gulaque precabor?
Boletum qualem Claudius edit, edas.
Feb 19 W
MIDTERM
Feb 21 F
Feb 24 M
Feb 26 W
Feb 28 F
March 3-7 Spring Break
March 10 M
March 12 W
March 14 F
March 17 M
March 19 W
March 21 F
March 24 M
March 26 W
March 28 F Last day to withdraw
March 31 M
MIDTERM
April 2
April 4 F
April 7 M
April 9 W
April 11 F
April 14 M
April 16 W
April 18 F Honors Day
April 21 M
April 23 W
April 25 F
April 28 M
April 30 W Last day of classes
Publilius Syrus: Caret periclo, qui etiam cum est tutus
cavet.
Martial:19
Si memini, fuerant tibi quattuor, Aelia, dentes:
expulit una duos tussis et una duos.
Iam secura potes totis tussire diebus:
nil istic quod agat tertia tussis
habet.
Martial:38
Quem recitas meus est, o Fidentine, libellus:
sed male cum recitas, incipit esse
tuus.
Publilius Syrus: Dum est vita grata, mortis condicio optima
est.
Martial:24
Aspicis incomptis illum, Deciane, capillis,
cuius et ipse times triste
supercilium,
qui loquitur Curios adsertoresque Camillos?
Nolito fronti credere: nupsit heri.
Publilius Syrus: Gravissimum est imperium consuetudinis.
Martial:29
Fama refert nostros te, Fidentine, libellos
non aliter populo quam recitare tuos.
Si mea uis dici, gratis tibi carmina mittam:
si dici tua uis, hoc eme, ne mea
sint.
Publilius Syrus: Invitum cum retineas, exire incites.
Martial:
13
Casta suo gladium cum traderet Arria Paeto,
quem de uisceribus strinxerat ipsa
suis,
'Si qua fides, uulnus quod feci non dolet,' inquit,
'sed tu quod facies, hoc mihi, Paete,
dolet.'
Publilius Syrus: Cui nolis saepe irasci, irascaris semel.
Martial:39
Si quis erit raros inter numerandus amicos,
quales prisca fides famaque nouit
anus,
si quis Cecropiae madidus Latiaque Mineruae
artibus et uera simplicitate bonus,
si quis erit recti custos, mirator
honesti
5
et nihil arcano qui roget ore deos,
si quis erit magnae subnixus robore mentis:
dispeream si non hic Decianus erit.
Publilius Syrus: Male facere qui vult, numquam non causam
invenit.
Martial:46
Cum dicis 'Propero, fac si facis,' Hedyle, languet
protinus et cessat debilitata Venus.
Expectare iube: uelocius ibo retentus.
Hedyle, si properas, dic mihi ne
properem.
Publilius Syrus: Discipulus est prioris posterior dies.
Martial: 22
Quid nunc saeua fugis placidi, lepus, ora leonis?
frangere tam paruas non didicere
feras.
Seruantur magnis isti ceruicibus ungues
nec gaudet tenui sanguine tanta
sitis.
Praeda canum lepus est, uastos non implet
hiatus:
5
non timeat Dacus Caesaris arma puer.
Publilius Syrus: Legem nocens veretur, fortunam innocens.
Martial:57
Qualem, Flacce, uelim quaeris nolimque puellam?
nolo nimis facilem difficilemque
nimis.
Illud quod medium est atque inter utrumque probamus:
nec uolo quod cruciat nec uolo quod
satiat.
Publilius Syrus: Multa ignoscendo fit potens potentior.
Martial:59
Dat Baiana mihi quadrantes sportula centum:
inter delicias quid facit ista fames?
Redde Lupi nobis tenebrosaque balnea Grylli:
tam male cum cenem, cur bene, Flacce,
lauer?
Publilius Syrus: Sero in periclis est consilium quaerere.
Martial:23
Inuitas nullum nisi cum quo, Cotta, lauaris
et dant conuiuam balnea sola tibi.
Mirabar quare numquam me, Cotta, uocasses:
iam scio me nudum displicuisse tibi.
Publilius Syrus: Malum est consilium, quod mutari non
potest.
Martial:64
Bella es, nouimus, et puella, uerum est,
et diues, quis enim potest negare?
Sed cum te nimium, Fabulla, laudas,
nec diues neque bella nec puella es.
Publilius Syrus: Quidquid bono concedas, des partem tibi.
Martial: Martial:10
Petit Gemellus nuptias Maronillae
et cupit et instat et precatur et donat.
Adeone pulchra est? Immo foedius nil est.
Quid ergo in illa petitur et placet? Tussit.
Publilius Syrus: Res vera est, qui a multis timetur, multos
timet.
Publilius Syrus: Tolerabilior est poena, non posse vivere
quam nescire.
Martial:
Publilius Syrus: Minimum eripit fortuna, cui minimum dedit.
Martial:
Publilius Syrus: Occasio aegre offertur, facile amittitur.
Martial:
Publilius Syrus: Numquam periclum sine periclo vincitur.
Publilius Syrus: Pecunia non satiat avaritiam, sed inritat.
Martial:
Publilius Syrus: Nil proprium ducas, quidquid mutari potest.
Martial:
Publilius Syrus: Quid sis interest, non quid habearis.
Martial:
Publilius Syrus: In rebus dubiis plurimi est audacia.
Martial:
Publilius Syrus: Minus saepe pecces, si scias quod nescias.
Martial:
Publilius Syrus: Quanti tales amicos habere voluerunt, et
ipsi tales esse non possunt.
Martial:
Publilius Syrus: Mortem ubi contemnas, omnes viceris metus.
Martial:
Publilius Syrus: Nihil prodest didicisse, bene facere si
cesses.
Martial:
Publilius Syrus: In Venere semper certat dolor et gaudium.
Martial:
Publilius Syrus: Non quam multis placeas, sed qualibus
stude.
Martial:
Publilius Syrus: In Venere semper dulcis est dementia.
Publilius Syrus: Nondum felix es, si nondum te turba
deridet.