·
Ἐπίκουρος
Μενοικεῖ
χαίρειν.
(122)
·
Μήτε νέος τις
ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν, μήτε γέρων ὑπάρχων κοπιάτω
φιλοσοφῶν.
·
οὔτε γὰρ ἄωρος οὐδείς ἐστιν οὔτε πάρωρος πρὸς τὸ κατὰ ψυχὴν ὑγιαῖνον.
o ἄωρος- not
yet mature
o πάρωρος-beyond
mature
o so phil=
κατὰ ψυχὴν ὑγιαῖνον
·
ὁ
δὲ λέγων ἢ μήπω τοῦ φιλοσοφεῖν ὑπάρχειν ὥραν ἢ παρεληλυθέναι τὴν
ὥραν, ὅμοιός ἐστιν
τῷ
λέγοντι
πρὸς
εὐδαιμονίαν ἢ μὴ παρεῖναι τὴν ὥραν ἢ μηκέτι (5)
εἶναι.
o This
argument assumes there
is no time of life when it is not time for εὐδαιμονία.
o or that
εὐδαιμονία is
attainable for anyone at any stage
o or that
filosophy
constitutes, is nec., and or is suff for happiness
·
ὥστε
φιλοσοφητέον
καὶ νέῳ καὶ γέροντι, τῷ μὲν ὅπως
γηράσκων
νεάζῃ τοῖς ἀγαθοῖς
διὰ τὴν χάριν τῶν γεγονότων,
τῷ δὲ ὅπως
νέος ἅμα καὶ
παλαιὸς ᾖ διὰ τὴν ἀφοβίαν τῶν μελ
λόντων·
μελετᾶν οὖν χρὴ τὰ
ποιοῦντα τὴν εὐδαιμονίαν, εἴπερ
παρούσης μὲν
αὐτῆς πάντα ἔχομεν,
ἀπούσης δὲ πάντα πράτ(10)
τομεν εἰς τὸ
ταύτην ἔχειν.
(123)
o τῷ μὲν=the
young person, or
the old person?
o youth= not
being afraid of
future
o philosophy
changes/erases
age differences
o εἴπερ=since
(via “if
indeed”)
·
Ἃ
δέ σοι συνεχῶς παρήγγελλον, ταῦτα καὶ πρᾶττε καὶ μελέτα,
στοιχεῖα τοῦ καλῶς ζῆν
ταῦτ’ εἶναι διαλαμβάνων.